آزمون اندازه گیری نقطه اشتعال در روانکارها - Cleveland open cup tester
ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻭ ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ ﻳﻚ ﺭﻭﺵ ﺩﻳﻨﺎﻣﻴﻚ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛـﻪ ﻛﻨﺘـﺮﻝ ﺩﻗـﺖ ﺍﻳـﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻧﺮﺥ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﻣﺎ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻮﺍﺩ ﻭﻳﺴﻜﻮﺯﻱ ﻛﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺁﻥﻫﺎ ℃ ۷۹ یا ℉ ۱۷۵ ﻭ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺩﺭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ (ﻛﻪ ﺩﻣﺎﻳﻲ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻣﺎﻱ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺍﺳﺖ) ﺁﺯﻣﻮﻧﻪﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ۵ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.
ﺍﻳـﻦ ﺭﻭﺵ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸـﻲ ﺭﺍ ﺑـﺎ ﺭﻭﺵ ﺁﺯﻣﻮﻥ D4206 ، ﻛﻪ ﻳﻚ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻣـﺪﺍﻭﻡ، ﺍﺯ ﻧـﻮﻉ ﻇـﺮﻑ ﺭﻭ ﺑـﺎﺯ ﺍﺳـﺖ، ﺩﺭ ﺩﻣـﺎﻱ ﺧـﺎﺹ ℃ ۴۹ یا ℉ ۱۲۰ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ.
ﻣﻘﺎﺩﻳﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﻪ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ، ﻧﺤﻮﻩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻄﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﻧﺠﺎﻡ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻭ ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻥ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻧﻲ ﺑـﻴﻦ ﻧﺘـﺎﻳﺞ ﺑﺪﺳـﺖ ﺁﻣـﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻳـﻦ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳـﺎﻳﺮ ﺭﻭﺵﻫﺎﻱ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻳﺎ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩﻫﺎﻱ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩ.
ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﻴﺮﻱ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻭ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺭﻭﺑﺎﺯ ﻛﻠﻴﻮﻟﻨﺪ - ﺭﻭﺵ ﺁﺯﻣﻮﻥ
ﺟﻴﻮﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﻱ ﻧﻈﺎﺭﺗﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺎﺩﻩ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣـﻲﺗﻮﺍﻧـﺪ ﻣﺴـﺎﺋﻞ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺟﺪﻱ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﻨﺪ. ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻴﻮﻩ ﻳﺎ ﺑﺨﺎﺭ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻣـﻮﺍﺩ ﺧﻮﺭﻧـﺪﻩ ﺍﺳـﺖ. ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﺟﻴﻮﻩ ﻭ ﻣﺤﺼﻮﻻﺕ ﺣﺎﻭﻱ ﺟﻴﻮﻩ، ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻛﻨﻴﺪ. ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻃﻼﻋـﺎﺕ ﺑﻴﺸـﺘﺮ ﺑﺮﮔـﻪ ﻫـﺎﻱ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻤﻨـﻲ ۱ ( SDS ) ﻫﺮ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ. ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻓﺮﻭﺵ ﺟﻴﻮﻩ ﻳﺎ ﻣﺤﺼﻮﻻﺕ ﺣﺎﻭﻱ ﺟﻴﻮﻩ ﻳـﺎ ﻫـﺮ ﺩﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻣﺤﻠﻲ ﻳﺎ ﻣﻠﻲ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺑﺎﺷﺪ. ﻛﺎﺭﺑﺮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﻮﺩﻥ ﻓﺮﻭﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻜﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﻳﻤﻨﻲ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩﻱ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﻱ ﺍﻳﻤﻨﻲ، ﺳﻼﻣﺘﻲ، ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺯﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﻭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖﻫﺎﻱ ﺗﻨﻈﻴﻤﻲ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩﻱ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﻛﺎﺭﺑﺮ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻫﺪﻑ ﻭ ﺩﺍﻣﻨه ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ
ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺭﻭﺵ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﻴﺮﻱ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻭ ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗـﺶﮔﻴـﺮﻱ ﻓـﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻫﺎی ﻧﻔﺘﻲ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺩﺳﺘﻲ ﻳﺎ ﺧﻮﺩﻛﺎﺭ ﻛﻠﻴﻮﻟﻨﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ،ﺩﻗﺖ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ ﻋﺎﻣﻠﻲ ﺍﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﻃـﻮﺭ ﻣﻌﻤـﻮﻝ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﻤﻲﺷﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻲ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻣﺎﻱ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺁﺯﻣﻮﻥ، ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﻴﺮﻱ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﺮﺁﻭﺭﺩﻩﻫﺎﻱ ﻧﻔﺘﻲ ﺑﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷـﺘﻌﺎﻝ ﺑـﺎﺯ ﺣـﺪﺍﻗﻞ℃ ۷۹ ℉ ۱۷۵ ﻭ ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ ℃ ۴۰۰ ℉ ۷۵۲ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻧﻔﺖ ﻛﻮﺭﻩ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﮔﺎﻫﻲ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ ﻧﻔﺖ ﻛﻮﺭﻩ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺭﻭﺩ. ﺑﻪ ﻣﻨﻈـﻮﺭ ﺗﻌﻴـﻴﻦ ﻧﻘﻄـﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻧﻔﺖ ﻛﻮﺭﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﻠﻲ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۱۹۶۹۵ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻴﺪ. ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻱ ﻛﻪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻲ ﻏﻠﻈﺖ ﺍﻧﺪﻙ ﻣﻮﺍﺩﻱ ﺑﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﻠﻲ ۱۹۶۹۵ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ (ﻛـﻪ ﻣﻤﻜـﻦ ﺑـﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺁﺯﻣـﻮﻥ ﻗﺎﺑـﻞ ﺷﻨﺎﺳـﺎﻳﻲ ﻧﺒﺎﺷـﻨﺪ). ﺩﺭ ﺻـﻮﺭﺗﻲ ﻛـﻪ ﻧﻘﻄـﻪ ﺍﺷـﺘﻌﺎﻝ ﭘـﺎﻳﻴﻦﺗـﺮ ﺍﺯ ℃ ۷۹ ℉ ۱۷۵ ﺑﺎﺷـﺪ ﻣـﻲﺗـﻮﺍﻥ ﺍﺯ ASTM D1310 ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ.
ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺍﻟﺰﺍﻣﻲ
ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺯﻳﺮ ﺿﻮﺍﺑﻄﻲ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻟﺰﺍﻣﻲ ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳـﺖ. ﺑﺪﻳﻦﺗﺮﺗﻴﺐ، ﺁﻥ ﺿﻮﺍﺑﻂ ﺟﺰﺋﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺟﻌﻲ ﺑﺎ ﺫﻛﺮ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺻﻼﺣﻴﻪﻫـﺎ ﻭ ﺗﺠﺪﻳـﺪﻧﻈﺮﻫﺎﻱ ﺑﻌـﺪﻱ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻟﺰﺍﻡﺁﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖ. ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻲ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺫﻛﺮ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺗﺠﺪﻳﺪﻧﻈﺮ ﻭ ﺍﺻﻼﺣﻴﻪﻫﺎﻱ ﺑﻌﺪﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻟﺰﺍﻡﺁﻭﺭ ﺍﺳﺖ. ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺯﻳﺮ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻟﺰﺍﻣﻲ ﺍﺳﺖ:
ASTM D93, Test Methods for Flash Point by Pensky-Martens Closed Cup Tester
ASTM D140, Practice for Sampling Bituminous Materials
ASTM D1310, Test Method for Flash Point and Fire Point of Liquids by Tag Open-CuApparatus
ASTM D4057, Practice for Manual Sampling of Petroleum and Petroleum Products
ASTM D4177, Practice for Automatic Sampling of Petroleum and Petroleum Products
ASTM D4206, Test Method for Sustained Burning of Liquid Mixtures Using the Small Scale Open-Cup Apparatus
ASTM E1 Specification for ASTM Liquid-in-Glass Thermometers
ASTM E300, Practice for Sampling Industrial Chemicals
IP Specifications for IP Standard Thermometers
ISO Guide 34, General requirements for the competence of reference material producers
General and statistical principle for certification — 2-11 ISO Guide 35, Reference materials
ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﻭ ﺗﻌﺎﺭﻳﻒ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﻭ ﺗﻌﺎﺭﻳﻒ ﺯﻳﺮ ﺑﻪﻛﺎﺭ ﻣﻲﺭﻭﺩ:
ﺷﺮﺍﻳﻂﺩﻳﻨﺎﻣﻴﻚ
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻓﺮﺁﻭﺭﺩﻩﻫﺎﻱ ﻧﻔﺘﻲ ﺷﺮﺍﻳﻄﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﻪﻛﺎﺭﮔﻴﺮﻱ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ، ﺩﻣﺎﻱ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺩﻣﺎﻱ ﺑﺨﺎﺭ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺑﺎﻻﻱ ﺳﻄﺢ ﺁﻥ ﺩﺭﺣﺎﻟﺖ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ.
ﺗﻮﺿﻴﺢ
ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎ ﮔﺮﻡ ﺷﺪﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺸﺨﺺ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺑﺨﺎﺭ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺩﻣﺎﻱ ﻛﻤﺘﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻲﺁﻳﺪ.
ﻧﻘﻄﻪﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ
ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮﻳﻦ ﺩﻣﺎﻱ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺷﺪﻩ ﻳﻚ ﻓﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻧﻔﺘﻲ ﺩﺭ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﺤﻴﻄﻲ 101/3Kpa ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻣﺎ، ﻣﻨﺒﻊ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻌﻠﻪﻭﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﺨﺎﺭﻫﺎﻱ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﭘﻨﺞ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ.
ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ
ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮﻳﻦ ﺩﻣﺎﻱ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺷﺪﻩ ﻳﻚ ﻓﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻧﻔﺘﻲ ﺩﺭ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﺤﻴﻄﻲ 101/3Kpa ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻣﺎ، ﻣﻨﺒﻊ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻌﻠﻪﻭﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﺨﺎﺭﻫﺎﻱ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺷﻮﺩ.
ﺧﻼﺻﻪ ﺭﻭﺵ ﺁﺯﻣﻮﻥ
ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﺪﻭﺩ ۷۰ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﭘﺮ ﻛﻨﻴﺪ. ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺩﻣﺎﻱ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ، ﺁﻫﺴﺘﻪﺗﺮ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﻫﻴﺪ. ﺩﺭ ﻓﻮﺍﺻﻞ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻣﻌﻴﻦ، ﺷﻤﻌﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ (ﻣﻨﺒﻊ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ) ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻋﺒﻮﺭ ﺩﻫﻴﺪ. ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ، ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮﻳﻦ ﺩﻣﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ، ﺷـﻤﻌﻚ ﺁﺯﻣـﻮﻥ ﻣﻮﺟـﺐ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﺨﺎﺭﻫﺎﻱ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ، ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺩﻣﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺷـﻤﻌﻚ ﺁﺯﻣـﻮﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻌﻠﻪﻭﺭ ﺷﺪﻥ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﻭ ﺗﺪﺍﻭﻡ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﭘﻨﺞ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺷﻮﺩ، ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻴﺪ
ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻭ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ
ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻣﻌﻴﺎﺭﻫﺎﻱ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﺎ ﻫﻮﺍ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻭﻳﮋﮔﻲﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻲ ﻛﻠﻲ ﺧﻄﺮ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﭘﺬﻳﺮﻱ ﻳﻚ ﻣﺎﺩﻩ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺷﻮﺩ.
ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻭ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻭ ﺍﻳﻤﻨﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻮﺍﺩ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻭ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻌﺎﺭﻳﻒ ﺩﻗﻴﻖ ﺍﻳﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢﺑﻨﺪﻱﻫﺎ، ﺑﻪ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺍﻳﻤﻨﻲ ﺧﺎﺹ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ.
ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻮﺍﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻓﺮﺍﺭ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺎﺩﻩ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﻏﻴﺮ ﻓﺮﺍﺭ ﻭ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺜﺎﻝ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﻏﻴﺮﻋﺎﺩﻱ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻳﻚ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺭﻭﻏﻦ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺁﻟﻮﺩﮔﻲ ﺑﺎ ﺑﻨﺰﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﻨﺠﺶ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺧﻮﺍﺹ ﻣﻮﺍﺩ، ﻓﺮﺍﻭﺭﺩﻩﻫﺎ، ﻳﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﺍﻱ ﺍﺯ ﺁﻥﻫﺎ، ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﮔﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ، ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺷﺪﻩ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻳﺎ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻲ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺁﻥ ﻣﻮﺍﺩ، ﻓﺮﺍﻭﺭﺩﻩﻫﺎ ﻳﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﺍﻱ ﺍﺯ ﺁﻥﻫﺎ، ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭﺍﻗﻌﻲ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ ﺑﻪﻛﺎﺭ ﺭﻭﺩ.
ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻳﻦ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻲ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺧﻄﺮ ﺁﺗﺶ ﺳﻮﺯﻱ ﺑﺎ ﺩﺭﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻫﻤﻪ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ.
ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ ﻣﻌﻴﺎﺭﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﻨﺠﺶ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺍﻭﻡ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺳﺘﮕﺎﻩﻫﺎ
ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻛﻠﻴﻮﻟﻨﺪ (ﺩﺳﺘﻲ)
ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺷﺎﻣﻞ: ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ، ﺻﻔﺤﻪ ﮔﺮﻡﻛﻦ، ﺷﻤﻌﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ، ﮔﺮﻡ ﻛﻦ ﻭ ﻧﮕﻪﺩﺍﺭﻧﺪﻩﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﻮﺳـﺖ
ﺑﻪ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ، ﺻﻔﺤﻪ ﮔﺮﻡﻛﻦ ﻭ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺑﻌـﺎﺩ ﺁﻥﻫـﺎ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺭ ﺷﻜﻞﻫﺎﻱ ۱ ﺗﺎ ۳ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ .
ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻛﻠﻴﻮﻟﻨﺪ (ﺧﻮﺩﻛﺎﺭ)
ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻳﻚ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺧﻮﺩﻛﺎﺭ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﻴﺮﻱ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﺒﻖ ﺑﻨﺪ ۱۱ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﺯﻣـﻮﻥ ﺍﺳـﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ. ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺷﻤﻌﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ.
Cleveland Open Cup Apparatus (manual)
Cleveland Open Cup Apparatus (automated)
ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮﺩﺍﺭﻱ
ﻃﺒﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎﻱ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩﻫﺎﻱ D4177 ، D4057 ، D140 ﻳﺎ E300 ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ .
ﺑﺮﺍﻱ ﻫﺮ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺣﺪﺍﻗﻞ ۷۰ ml ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ D4057 ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ.
ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﻋﺪﻡ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁﻫﺎﻱ ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺍﻱ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﺍﺯ ﺗﺒﺨﻴﺮ ﻣﻮﺍﺩ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﻧـﻪ، ﻣﻤﻜـﻦ ﺍﺳـﺖ ﻧﻘﻄـﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﺎﻻ ﻭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻳﺪ. ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﻏﻴﺮ ﺿﺮﻭﺭﻱ ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻧﻜﻨﻴﺪ، ﺗﺎ ﺍﺯ ﺗﺒﺨﻴﺮ ﻣﻮﺍﺩ ﻓﺮﺍﺭ ﻭ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﺣﺘﻤــﺎﻟﻲ ﺭﻃﻮﺑــﺖ ﺟﻠــﻮﮔﻴﺮﻱ ﺷــﻮﺩ. ﺗﻨﻬــﺎ ﺯﻣــﺎﻧﻲ ﻛــﻪ ﺩﻣــﺎﻱ ﻧﻤﻮﻧــﻪ ﺣــﺪﺍﻗﻞ ℃ ۵۶ ) ℉ (۱۰۰ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻛﻨﻴﺪ. ﺗﺎ ﺣﺪ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺳﻌﻲ ﻛﻨﻴـﺪ ﺍﻧـﺪﺍﺯﻩﮔﻴـﺮﻱ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ، ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻣﺎﻱ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻱ ﻛﻨﻴﺪ.
ﺩﻣﺎﻱ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﺍﻱ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻱ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﻣﺎﻱ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺍﺗﺎﻕ ﻳﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﺮﻭﻓﻲ ﻧﮕﻪﺩﺍﺭﻱ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻧﺸﺖ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻭ ﺑﺨﺎﺭﺍﺕ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺁﺯﻣـﻮﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻱ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻇﺮﻭﻑ ﻧﺸﺖﺩﺍﺭ، ﻣﺸﻜﻮﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﻴﺪﺭﻭﻛﺮﺑﻦﻫﺎﻱ ﺳﺒﻜﻲ ﻧﻈﻴﺮ ﭘﺮﻭﭘﺎﻥ ﻳﺎ ﺑﻮﺗﺎﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺎﺯ ﺣﻀـﻮﺭ ﺩﺍﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﻨﺪ ﻭﻟـﻲ ﺑـﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺗﺒﺨﻴﺮ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮﺩﺍﺭﻱ ﺑﺎ ﭘﺮ ﻛﺮﺩﻥ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ، ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﻮﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑـﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎﻱ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻳﺎ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖﻫﺎﻱ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﻓﺮﺁﻳﻨﺪﻫﺎﻱ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﺑﺎ ﺣﻼﻝ، ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ .
ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﮔﺮﺍﻧﺮﻭﻱ ﺧﻴﻠﻲ ﺯﻳﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﮔﺮﻡ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺳﻴﺎﻝ ﺩﺭﺁﻳﻨﺪ. ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻫﻴﭻ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻱ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﻻﺯﻡ ﮔﺮﻡ ﺷﻮﺩ. ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ℃ ۵۶ ℉ ۱۰۰ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﮔﺮﻡ ﻧﻜﻨﻴﺪ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻣﺎ ﮔﺮﻡ ﺷﻮﺩ، ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺩﻣﺎﻱ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺗﺎ ℃ ۵۶℉ ۱۰۰ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺳﺮﺩ ﻛﻨﻴﺪ.
ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺩﺭﻃﻲ ﻓﺮﺁﻳﻨﺪ ﮔﺮﻡ ﻛﺮﺩﻥ، ﺩﺭ ﻇﺮﻭﻑ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮﺩ.
ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻱ ﺣﺎﻭﻱ ﺁﺏ ﺣﻞ ﺷﺪﻩ ﻳﺎ ﺁﺯﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻛﻠﺴﻴﻢ ﻛﻠﺮﻳﺪ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻛﺎﻏﺬ ﺻﺎﻓﻲ ﻭ ﻳﺎ ﻳﻚ ﺗﻜﻪ ﭘﻨﺒـﻪ ﺟﺎﺫﺏ ﺭﻃﻮﺑﺖ، ﺁﺏﮔﻴﺮﻱ ﻛﻨﻴﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﮔﺮﺍﻧﺮﻭﻱ ﺧﻴﻠﻲ ﺯﻳﺎﺩ ﺭﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﺏﮔﻴﺮﻱ ﻛﺮﺩﻥ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﻴﺎﻝ ﺷـــﻮﻧﺪ، ﮔـــﺮﻡ ﻛﻨﻴـــﺪ. ﻧﻤﻮﻧـــﻪﻫـــﺎ ﻧﺒﺎﻳـــﺪ ﺑـــﺮﺍﻱ ﻣـــﺪﺕ ﻃـــﻮﻻﻧﻲ ﺑـــﺎ ﺑـــﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻣـــﺎﻱ ℃ ۵۶ ℉ ۱۰۰ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﮔﺮﻡ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺍﮔﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺩﺭ ﮔﺴﺘﺮﻩ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺯﻳﺮﺑﻨﺪﻫﺎﻱ ۳-۱۰ ﻳﺎ ۴-۱۰ ﻧﺒﻮﺩ، ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺭﺍ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺟﺰﻳﻴﺎﺕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺍﻟﻒ، ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﻞ ﻗﺮﺍﺭﮔﻴﺮﻱ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﻴﺮﻱ ﺩﻣﺎ، ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ ﺷﻤﻌﻚ ﻭ ﻧﺮﺥ ﮔﺮﻡ ﺷﺪﻥ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﻳﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ، ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺑﻪ ﺟﺰﻳﻴﺎﺕ ﺭﻭﺵ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪﺟﺪﻳدﺗﻜﺮﺍﺭﻛﻨﻴﺪ
ﺭﻭﺵ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﺯﻣﻮﻥ
ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺩﺳﺘﻲ
ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﭘﺮ ﻛﻨﻴﺪ؛ ﺑﻪﻃﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ ﻫﻼﻝ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻫﻢ ﺳﻄﺢ ﺧﻂ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺷﻮﺩ. ﺳﭙﺲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﻣﺮﻛﺰ ﺻﻔﺤﻪ ﮔﺮﻡﻛﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﺪ. ﺩﻣﺎﻱ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ℃ ۵۶ ℉ ۱۰۰ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﮔﺮ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺧﻂ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺳﺮﻧﮓ ﻳﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪﺍﻱ ﺧﺎﺭﺝ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺳﻄﻮﺡ ﺑﻴﺮﻭﻧﻲ ﻇﺮﻑ
ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﻧﺸﻮﺩ (ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺳﻄﺢ ﺑﻴﺮﻭﻧﻲ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﻲ، ﺗﻤﻴﺰ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭘﺮ ﻛﻨﻴﺪ). ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﺒﺎﺏ ﻫﻮﺍ ﻳﺎ ﻛﻒ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺳﻄﺢ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻴﺰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﻭ ﻣﺠﺪﺩﺍٌ ﺳﻄﺢ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻛﻨﻴﺪ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﻛﻒ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ، ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ.
ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺗﺎ ﺯﻳﺮ ﺧﻂ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﭘﺮﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﺣﺮﺍﺭﺗﻲ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﻮﺩ.
ﻣﻮﺍﺩ ﺟﺎﻣﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻱ ﺟﺎﻣﺪ ﻳـﺎ ﺑـﺎ ﮔﺮﺍﻧـﺮﻭﻱ ﺑـﺎﻻ ﺑﺎﻳـﺪ ﻗﺒـﻞ ﺍﺯ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ، ﮔﺮﻡ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﻴﺎﻝ ﺩﺭﺁﻳﻨﺪ. ﺩﻣﺎﻱ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﮔـﺮﻡ ﺷـﺪﻥ ﻧﺒﺎﻳـﺪ ﺍﺯ℃ ۵۶ ℉ ۱۰۰ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻮﺩ.
ﺷﻤﻌﻚ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﻗﻄﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧـﺪﺍﺯﻩ 4/8mm ﺗ ﺎ 3/2mm ﻳـﺎ ﺑـﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﻬﺮﻩ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻛﻨﻴﺪ.
ﻓﺸﺎﺭ ﮔﺎﺯ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺷﻤﻌﻚ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ(فشارآب 3Kpa (12 inﺑﺎﺷﺪ.
ﻫﺸﺪﺍﺭ- ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺷﻌﻠﻪ ﮔﺎﺯ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻛﻨﻴﺪ. ﺍﮔﺮ ﺷﻤﻌﻚ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﻮﺩ ﺑﺨﺎﺭﻫﺎﻱ ﺩﺍﺧﻞ ﻇﺮﻑ ﻧﻤﻮﻧـﻪ ﺭﺍ ﺷﻌﻠﻪﻭﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﮔﺎﺯ ﺷﻤﻌﻚ ﻭﺍﺭﺩ ﻓﻀﺎﻱ ﺑﺨﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﻳﻤﻨﻲ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻭﺭﻭﺩ ﻭ ﻋﺒـﻮﺭ ﺷـﻤﻌﻚ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﺳـﻄﺢ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﻴﺮﺩ، ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﺣﺎﻭﻱ ﻣﻮﺍﺩ ﻓﺮﺍﺭ ﻭ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﭘﺎﻳﻴﻦ، ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻭﺭﻭﺩ ﺷﻤﻌﻚ ﺑـﻪ ﻃﻮﺭ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻱ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺷﺪﻳﺪﻱ ﺭﺍ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﻨﻨﺪ. ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻤﻨﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺩﺳﺘﻲ ﻳﺎ ﺧﻮﺩﻛﺎﺭ ﺍﻛﻴﺪﺍ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮﺩ، ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﻮﺍﺩ ﻓﺮﺍﺭ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻱ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍﻱ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﮔﺮﻡ ﻛﺮﺩﻥ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ، ﺩﺭ ﺩﻣﺎﻱ ﺍﺗﺎﻕ، ﺷﻤﻌﻚ ﺭﺍ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﻋﺒﻮﺭ ﺩﻫﻴﺪ.
ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﻳﻤﻨﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ. ﮔﺮﻡ ﻛﺮﺩﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺗﺎ ℃ ۴۰۰ ℉ ۷۵۲ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺍﺑﺘﺪﺍﻳﻲ ﮔﺮﻣﺎﺩﻫﻲ، ﻋﺒﻮﺭ ﺷﻤﻌﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺩﺭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻮﺍﺩ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺣﺘﻤـﺎﻟﻲ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻧـﻪ، ﻣﻔﻴـﺪ ﺍﺳـﺖ. ﻳـﻚ ﺭﻭﺵ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺷﺪﻩ، ﻋﺒﻮﺭ ﺷﻤﻌﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﮔﺮﻣﺎﺩﻫﻲ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﻫﺮ ۱۰ ° C ﺗﺎ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﻣﺎﻱ ﺍﺳـﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺷـﺮﻭﻉ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺷﻤﻌﻚ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ، ﻧﺮﺥ ﮔﺮﻡ ﻛﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ℃ ۵ ﺗﺎ ℃ ۱۷ ℉ ۳۰ ﺗﺎ ℉ ۹ ﺩﺭ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻛﻨﻴﺪ.
ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺩﻣﺎﻱ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﻪ ℃ ۵۶ ℉ ۱۰۰ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺭﺳﻴﺪ، ﻧﺮﺥ ﮔﺮﻡ ﻛﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﻛﻢ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ℃ ۲۸ ℉ ۵۰ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ، ﺳﺮﻋﺖ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﻣﺎ℃ ۵ ﺗﺎ ℃ ۶ ) ℉ ۹ ﺗﺎ ℉ ۱۱ )ﺩﺭ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺩ ﺑﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻛﻢ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺩ ﻳﺎ ﮔﺮﺍﻧﺮﻭﻱ ﺯﻳﺎﺩ، ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺁﺯﻣﻮﻥ، ﻧـﺮﺥ ﺍﻓـﺰﺍﻳﺶ ﺩﻣﺎ ﭘﻨﺞ ﺩﺭﺟﻪ ﺳﻠﺴﻴﻮﺱ ﺑﺮ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺗﺎ ﺷﺶ ﺩﺭﺟﻪ ﺳﻠﺴﻴﻮﺱ ﺑﺮ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺩﻣﺎﻱ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﻪ ℃ ۲۸ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺭﺳﻴﺪ، ﺷﻤﻌﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻄﺢ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻋﺒﻮﺭ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻫﺮ ℃ ۲ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﻣﺎ، ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﻨﻴﺪ. ﺷﻤﻌﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﻛﺰ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﺎ ﺯﺍﻭﻳﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﻄﺮﻱ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﻴﺮﻱ ﺩﻣﺎ ﻣﻲﮔﺬﺭﺩ ﻋﺒﻮﺭ ﺩﻫﻴﺪ. ﺑﺎ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ، ﺷﻌﻠﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﻳﻚ ﺧﻂ ﺭﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻛﻤﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺷﻌﺎﻉ±1mm150mm ﻋﺒﻮﺭ ﺩﻫﻴﺪ. ﻣﺮﻛﺰ ﺷﻤﻌﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻓﻘﻲ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ۲ ﺍﺯ ﻟﺒﻪ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﻬﺖ ﻋﺒﻮﺭ ﻛﻨﺪ. ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺑﻌﺪﻱ ﺍﺯ ﺷﻤﻌﻚ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﻗﺒﻠﻲ ﻋﺒﻮﺭ ﺩﻫﻴﺪ. ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎs 1±0.1 ﺑﺎﺷﺪ .
ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩﻛﺎﺭ، ﺷﻤﻌﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﻬﺖ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻲﺩﻫﻨﺪ. ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺩﺳﺘﮕﺎﻩﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﻋﻤـﻞ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ، ﮔﺎﺯ ﺷﻌﻠﻪ ﻱ ﺷﻤﻌﻚ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﻗﻄﻊ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻫﻮﺍ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﻳﻜﻲ ﻭ ﺑﺎﻻﻱ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣـﻮﻥ، ﺷـﻤﻌﻚ ﺭﺍ ﺑـﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﺮﻣﻲﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ. ﺷﻌﻠﻪ ﺷﻤﻌﻚ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺑﻌﺪﻱ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻲ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺳﻮﺧﺖ ﮔﺎﺯﻱ ﻭﺍﺭﺩ ﻓﻀﺎﻱ ﺑﺨﺎﺭ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣـﻮﻥ ﻧﺸـﻮﺩ، ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ.
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﻴﺮﻱ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻱ ﺁﺳﻔﺎﻟﺘﻲ، ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻻﻳﻪ ﺗﺸـﻜﻴﻞ ﺷـﺪﻩ ﺩﺭ ﺳـﻄﺢ ﺁﺯﻣﻮﻧـﻪ ﺭﺍ ﻗﺒـﻞ ﺍﺯ ﻫـﺮ ﺑـﺎﺭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺷﻤﻌﻚ ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻗﺎﺷﻘﻚ ﻛﻨﺎﺭ ﺑﺰﻧﻴﺪ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﺪﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ، ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﺩﻣﺎﻱ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﻣﺸـﺎﻫﺪﻩ ﻣـﻲ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ℃ ۲۸ ℉ ۵۰ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﻣﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ، ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﺳﺮﻳﻊ ﺷﻤﻌﻚ ﻭ ﻳﺎ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻫﻮﺍ، ﺑﺨﺎﺭﻫﺎﻱ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺭﻭﻱ ﺳﻄﺢ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﻧﺸﻮﻧﺪ. ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ℃ ۲۸ ℉ ۵۰ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﻣﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ، ﻫﻨـﻮﺯ ﺭﻭﻱ ﺳـﻄﺢ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﻛﻒ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ، ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ. ﺑﺮﺍﻱ ﺩﺳﺖﻳﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﺗﻮﺟﻪ ﺩﻗﻴﻖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺰﻳﻴﺎﺕ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺷﻤﻌﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ، ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺷﻌﻠﻪ، ﺳﺮﻋﺖ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﻣﺎ ﻭ ﺳﺮﻋﺖ ﻋﺒﻮﺭ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺿﺮﻭﺭﻱ ﺍﺳﺖ. ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺩﻣﺎﻱ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻴﺴﺖ، ﺩﻣﺎﻱ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ ℃ ۵۰ ℉ ۱۲۲ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ، ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺑﻪ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﻪ ﮔﺮﻡ ﻛﺮﺩﻥ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ، ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺩﻣﺎﻱ ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﻴﺎﻝ ﺷﺪﻥ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺩﻫﻴﺪ. ﺷﻤﻌﻚ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮﺑﻨﺪ ۵-۱-۱۱ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺣﺪﺍﻗﻞ ℃ ۵ ℉ ۹ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻣﺎﻱ ﺷﺮﻭﻉ ﺁﺯﻣﻮﻥ، ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﺳﻄﺢ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﻋﺒﻮﺭ ﺩﻫﻴﺪ. ﮔﺮﻡ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﺩﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻗﻴﻘﻪ ℃ ۵ ﺗﺎ ۶ ) ℉ ۹ ﺗﺎ ℉ ۱۱ )ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻴﺪ. ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﻫﺮ ℃ ۲ ℉ ۵ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮﺑﻨﺪ ۵-۱-۱۱ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻳﺪ.
ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ- ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻧﺎﻣﺸﺨﺺ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻘﺮﻳﺒﻲ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛـﻪ ﻳﻚ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ، ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻣﺠﺪﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ، ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈـﺎﺭ ﺩﺭ ﺣـﺪ ﺍﺳـﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻋﺒﻮﺭ ﺷﻤﻌﻚ ﺑﺎﻋﺚ ﺩﺭﺧﺸﺶ ﻭﺍﺿﺤﻲ ﺩﺍﺧﻞ ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺷﻮﺩ ﺩﻣﺎﻱ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﻣﺎﻱ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻭ ﺛﺒﺖ ﺷﻮﺩ.
ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺷﻌﻠﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ، ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺭﻭﻱ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻄﺢ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻱ ﻛﻨﺪ.
ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ، ﺷﻌﻠﻪ ﮔﺎﺯ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻳﻚ ﻫﺎﻟﻪ ﺁﺑﻲ ﺭﻧﮓ ﻳﺎ ﻳﻚ ﺷﻌﻠﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻭﺍﻗﻌﻲ ﺷﻮﺩ. ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ، ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ.
ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺷﻤﻌﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ، ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻳﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ (ﺑﻪ ﺯﻳﺮﺑﻨﺪ ۵-۱-۱۱ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻴﺪ)، ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﻨﻴﺪ. ﺩﻣﺎﻱ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻋﺒﻮﺭ ﺷﻤﻌﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ℃ ۵۰ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻣﺎﻱ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪﻩ
ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺁﺯﻣﻮﻥ، ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺩﻣﺎﻱ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺩﻣﺎﻱ ﺍﻳﻤﻦ، ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ℃ ۶۰ ℉ ۱۴۰ ﺭﺳﻴﺪ، ﻇﺮﻑ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ، ﻃﺒﻖ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺗﻤﻴﺰ ﻛﻨﻴﺪ.
ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ- ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻤﻴﺰ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ، ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺧﻮﺩﻛﺎﺭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺷﻌﻠﻪ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻳﺎ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﻴﺮﻱ ﺩﻣﺎ ﺁﺳﻴﺐ ﻧﺮﺳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﺸﻮﺩ. ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻱ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞﻫﺎﻱ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻴﺪ .
ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﻴﺮﻱ ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺛﺒﺖ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ، ﮔﺮﻣﺎﺩﻫﻲ ﺑﻪ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻴﺪ، ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﺩﻣﺎﻱ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻗﻴﻘﻪ ℃ ۵ ﺗﺎ ℃ ۶ ) ℉ ۹ ﺗﺎ ℉ ۱۱ )ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ. ﺷﻤﻌﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﻮﺍﺻﻞ ﺩﻣﺎﻳﻲ ℃ ۲ ℉ ۵ ﺍﺯ ﺳﻄﺢ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﻋﺒﻮﺭ ﺩﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺷﻌﻠﻪﻭﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﭘﻨﺞ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ. ﺩﻣﺎﻱ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﻌﻠﻪﻭﺭ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ ﺛﺒﺖ ﻛﻨﻴﺪ. ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ ﺁﺯﻣﻮﻧﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ، ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻴﺪ.
ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ- ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻱ ﺣﺎﻭﻱ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺩﺭﺻﺪ ﻣﻮﺍﺩ ﺳﻴﻠﻴﻜﻮﻧﻲ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺁﺯﻣـﻮﻥ ﻣـﻲﺗﻮﺍﻧﻨـﺪ ﺑـﺮ ﺭﻭﻱ ﺣﻠﻘـﻪ ﻳﻮﻧﻴﺰﺍﺳـﻴﻮﻥ ، ﺁﺷﻜﺎﺭﺳﺎﺯﻫﺎﻱ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩﻛﺎﺭ ﺑﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻻﻳﻪ، ﺭﺳﻮﺏ ﻧﺎﺭﺳﺎﻧﺎ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﺠﺮ ﺑـﻪ ﺛﺒـﺖ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﻲ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﺩﺳﺘﻲ ﺁﺯﻣـﻮﻥ ﻧﻘﻄـﻪ ﺍﺷـﺘﻌﺎﻝ ﺍﺳـﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷـﻮﺩ.
ﺣﻠﻘﻪ ﻳﻮﻧﻴﺰﺍﺳﻴﻮﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭﺳﺎﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﺸﻜﻮﻙ ﺭﺍ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺣﻼﻝ ﻣﺘﺎﺳﺐ ﺗﻤﻴﺰ ﻛﺮﺩ.
ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺕ
ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﺯﻣﻮﻥ، ﻓﺸﺎﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻭ ﺛﺒﺖ ﻛﻨﻴﺪ:
ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲﻛﻪ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﺎ 101/3Kpa (760mmHg) ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺩﺍﺷﺖ، ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻳﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ ﻳﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﻳﺮ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﻛﻨﻴﺪ:
= C + 0.25(101.3 -K ) ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺷﺪﻩ(1
= F + 0.06(760 −P ) ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺷﺪﻩ(2
= C + 0.033(760 −P )ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺷﺪﻩ(3
ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ:
C ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ℃
F ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ℉
P ﻓﺸﺎﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ( mmHg )
Kﻓﺸﺎﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ
ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ- ﻓﺸﺎﺭ ﻫﻮﺍﻱ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺕ، ﻓﺸﺎﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﻫﻨﮕـﺎﻡ ﺍﻧﺠـﺎﻡ ﺁﺯﻣـﻮﻥ ﻣـﻲﺑﺎﺷـﺪ. ﺑـﻪ ﻣﻨﻈـﻮﺭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻓﺸﺎﺭ، ﻓﺸﺎﺭ ﺳﻨﺞﻫﺎﻱ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﻴﺎﻝ (ﻧﻈﻴﺮ ﻓﺸﺎﺭ ﺳﻨﺞ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺴﺘﮕﺎﻩﻫﺎﻱ ﻫﻮﺍﺷﻨﺎﺳﻲ ﻭ ﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩ ﻫﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲﺷـﻮﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻧﺒﺮﻳﺪ. ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻓﺸﺎﺭ ﺳﻨﺞﻫﺎ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﺍﺭﻗﺎﻡ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﺩﺭﻳﺎ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻗﺮﺍﺋﺖﻫـﺎﻱ ﺻـﺤﻴﺢ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ.
ﻣﻘﺎﺩﻳﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻳﺎ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ، ﻳﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺼﺤﻴﺢ (ﺑﻪ ﺯﻳﺮﺑﻨﺪ ۱-۱۲ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻴﺪ) ﺑﺎ ﺗﻘﺮﻳﺐ ℃ ۱℉ ۲ ﮔﺮﺩ ﻭ ﺛﺒﺖ ﻛﻨﻴﺪ.
ﮔﺰﺍﺭﺵ
ﻣﻘﺎﺩﻳﺮ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺷﺪﻩ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻳﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ ﻳﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﻳﺮ ﺑﺎ ﺫﻛﺮ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﻠﻲ، ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﺑﺎﺯ ﻛﻠﻴﻮﻟﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﺑﺎﺯ ﻛﻠﻴﻮﻟﻨﺪ ﮔﺰﺍﺭﺵﺩﻫﻴﺪ.
ﺩﻗﺖ ﻭ ﺍﺭﻳﺒﻲ
ﺩﻗﺖ
ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﻲﻫﺎﻱ ﺁﻣﺎﺭﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺁﺯﻣﻮﻥﻫﺎﻱ ﺑﻴﻦ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ، ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺯﻳﺮ ﺍﺳﺖ:
ﺗﻜﺮﺍﺭﭘﺬﻳﺮﻱ
ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺑﻴﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﺘﻮﺍﻟﻲ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻚ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺮ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ، ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻛﺎﺭﻱ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﻧﻤﻮﻧﻪﻱ ﻳﻜﺴﺎﻥ، ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻥﻫﺎﻱ ﻣﻜﺮﺭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺁﺯﻣﻮﻥ، ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺑﻴﺴﺖ ﻣﻮﺭﺩ، ﻣﺠﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺩﻳﺮ ﺯﻳﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻮﺩ:
ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ: ℉ ۱۵ ℃ ۸
ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ: ℉ ۱۵ ℃ ۸
ﺗﺠﺪﻳﺪﭘﺬﻳﺮﻱ
ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺠﺰﺍ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺮﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻩﻫﺎﻱ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﻧﻤﻮﻧﻪﻱ ﻳﻜﺴﺎﻥ، ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻥﻫﺎﻱ ﻣﻜﺮﺭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺁﺯﻣﻮﻥ، ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺑﻴﺴﺖ ﻣﻮﺭﺩ، ﻣﺠﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺩﻳﺮ ﺯﻳﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻮﺩ:
ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ: ℉ ۳۲ ℃ ۱۸
ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺗﺶﮔﻴﺮﻱ: ℉ ۲۵ ℃ 14 و...
